endometrioza a spóźniający się okres

Spóźniający się okres biała wydzielina. Biała wydzielina i brak okresu może oznaczać ciążę, schorzenia układu rozrodczego, jak również być fizjologicznym procesem cyklu menstruacyjnego. Biała wydzielina może być objawem poważnych schorzeń narządów rodnych, między innymi zapalenia przydatków. 94 poziom zaufania. Witam, w tej sytuacji radziłabym skonsultować się z ginekologiem, aby wykluczyć inne przyczyny zaburzeń miesiączkowania. Jeśli brak miesiączki został spowodowany intensywnym odchudzaniem, to miesiączka powinna wrócić po odzyskaniu prawidłowej masy ciała. Do tego momentu cykl może być nieregularny. Palcówka i spóźniający się okres, ciąża? Cześć! Z dziewczyną mamy problem, bo boimy się, że zaszła w ciążę po naszej zabawie. Otóż sprawa wygląda tak, że co prawda stosunku nie odbyliśmy, aczkolwiek robiłem palcówkę, a ona mi dobrze, przy czym skończyłem na niej. Zbierając to chusteczką mogło dostać się trochę nasienia na moje palce, To pytanie przynajmniej raz w życiu zadała sobie większość kobiet. Jeśli nie ciąża, to dlaczego spóźnia mi się okres? Spóźniający się okres - możliwe przyczyny I chociaż rzeczywiście pierwszym skojarzeniem kiedy spóźnia się okres jest CIĄŻA – nie zawsze jest to rzeczywisty powód - przyczyn spóźniającego się krwawienia może być co najmniej kilka. Zobacz też: Co może oznaczać spóźniający się okres? Boleści w prawym boku u kobiet a skręt jajnika Skręt jajnika występuje, gdy jeden z jajników obraca się, odcinając przepływ krwi. Stan ten może wystąpić, gdy masa tworzy się na powierzchni jajnika i ciągnie go. Jest to najczęściej powikłanie torbieli jajników. Dating Portal Für Menschen Mit Behinderung. Endometrioza to tajemnicza choroba, której przyczyny nadal nie są do końca znane i która jest trudna w leczeniu. Statystycznie dotyka ona co piątą miesiączkująca kobietę. U części z nich endometrioza wywołuje problemy z płodnością. Endometriozy nie można lekceważyć, ponieważ jej objawy mogą znacznie utrudnić codzienne funkcjonowanie i upośledzić sprawność seksualną. spis treści 1. Czym jest endometrioza? 2. Przyczyny endometriozy 3. Objawy endometriozy 4. Rozpoznanie endometriozy 5. 4 stopnie zaawansowania endometriozy 6. Leczenie endometriozy 7. Czym grozi nieleczona endometrioza 8. Córka Pawła Kukiza choruje na endometriozę rozwiń 1. Czym jest endometrioza? Endometrioza, czyli wędrująca śluzówka lub gruczolistość zewnętrzna, jest to innymi słowy rozrost błony śluzowej macicy (czyli endometrium) poza jamą macicy: najczęściej w jamie otrzewnej, jajnikach i jajowodach. Endometrioza polega na tym, że endometrium, błona śluzowa wyściełająca macicę, znajduje się nie tylko w miejscu, w którym powinna być, tj. w macicy, ale również w innych miejscach w organizmie. W ogniskach endometriozy stwierdza się obecność zarówno gruczołów charakterystycznych dla endometrium, jak i ich podścieliska. Zobacz film: "#dziejesienazywo: Endometrioza - jak ją rozpoznać i leczyć?" Endometrium umiejscowione poza jamą macicy funkcjonuje normalnie, to znaczy w momencie, kiedy śluzówka w macicy się złuszcza i trafia na zewnątrz w postaci krwawienia miesiączkowego, złuszczeniu ulega również endometrium znajdujące się poza nią. Problem w tym, że często jest ono w miejscu, z którego nie może się wydostać. Ilość niepotrzebnej tkanki może narastać wraz z cyklami. Endometriozę diagnozuje się u kobiet w wieku 12-80 lat, średnio w wieku 28 lat. Co ciekawe, w przeciwieństwie do wielu chorób, rzadziej na endometriozę zapadają kobiety z wysokim BMI niż te wysokie i szczupłe. W przypadkach choroby bardzo zaawansowanej, endometrioza często występuje rodzinnie. Jednak droga jej dziedziczenia wcale nie jest prosta. Do czynników ryzyka endometriozy zalicza się również: nieposiadanie dzieci, wczesne wystąpienie pierwszej miesiączki, częste, przedłużone krwawienia miesięczne. Ogniska endometriozy znajdujemy np. w obrębie: jajników, jajowodów, pochwy, otrzewnej pokrywającej ściany jamy brzusznej, jelita cienkiego, jelita grubego, wyrostka robaczkowego (ogniska endometriozy na jelitach znajdują się na otrzewnej, błonie je pokrywającej), przegrody odbytniczo-pochwowej, więzadeł maciczno-krzyżowych, więzadła szerokiego macicy, więzadła obłego macicy, zagłębienia maciczno-pęcherzowego, pępka, blizny po cięciu cesarskim, 2. Przyczyny endometriozy Przyczyny powstawania ognisk endometriozy nie są do końca poznane. Istnieje jednak kilka teorii na ten temat. Pierwsza teoria transplantacji i implantacji, stworzona przez Sampsona, mówi, że podczas miesiączki komórki endometrium przemieszczają się poza jamę macicy poprzez jajowody (jest to tzw. przepływ wsteczny). Teorię tę wspiera fakt, że wszczepy endometrialne znajdowane są najczęściej w miejscach położonych najniżej w miednicy - można przypuszczać, że dzieje się tak pod wpływem grawitacji. Oprócz tego wiadomo, że do powstania endometriozy predysponują stany sprzyjające przepływowi wstecznemu endometrium przez jajowody, jak zwężenie szyjki macicy czy zabieg wyłyżeczkowania jamy macicy. Przeciwko teorii transplantacji i implantacji przemawia natomiast to, że menstruacyjny przepływ wsteczny występuje u 76-90 proc. kobiet, natomiast endometrioza występuje u znacznie mniejszego odsetka. Ponadto ogniska endometriozy stwierdza się czasem również np. w obrębie jamy opłucnej, która nie ma przecież łączności z jamą brzuszną. Druga teoria (Meyera) powstania endometriozy, tzw. teoria metaplazji, głosi, że komórki otrzewnej ulegają przekształceniu w komórki endometrium, bez związku z przepływem wstecznym. Jest to logiczne, ponieważ embrionalne pochodzenie otrzewnej i endometrium, a także opłucnej, jest wspólne. Gdyby jednak teoria ta była prawdziwa, spodziewalibyśmy się większego odsetka endometriozy zlokalizowanej w opłucnej - a jest to rzadkość. Wreszcie teoria indukcji (Halbana) powstania endometriozy mówi, że nieznane czynniki pochodzące z krwi lub limfy powodują przekształcanie komórek danej tkanki w endometrium. Tłumaczyłoby to stwierdzaną czasem obecność ognisk endometriozy w narządach tak odległych od macicy jak mózg czy płuca, ale koncepcja ta kłóci się z tym, że najczęstsza jest lokalizacja w obrębie miednicy mniejszej, zależna dość wyraźnie od grawitacji. Obecnie za najbardziej prawdopodobną przyczynę powstania endometriozy uważa się teorię transplantacji i implantacji, z tym jednak zastrzeżeniem, że zakładamy, iż muszą współistnieć dodatkowe czynniki, oprócz samego przepływu wstecznego złuszczonego endometrium podczas menstruacji. Prawdopodobnie u kobiet, które rozwijają endometriozę, występuje upośledzenie normalnego procesu apoptozy („samobójstwa”) komórek endometrium, które znalazły się w jamie otrzewnej. Ponadto, z jakichś względów są one w stanie zagnieździć się w nienaturalnych dla siebie warunkach. Apteki w okolicy nie posiadają Twoich leków? Wypróbuj wyszukiwarkę i sprawdź, która apteka ma na stanie potrzebny lek. Nie trać czasu na bieganie od apteki do apteki! Zarezerwuj lek online i zapłać za niego w aptece. 3. Objawy endometriozy Uważa się, że za objawy endometriozy odpowiedzialna jest lokalizacja zmian chorobowych oraz odpowiedź zapalna organizmu. Wiodące objawy endometriozy są dwa: ból i niepłodność. Ból w obrębie miednicy mniejszej to podstawowy objaw endometriozy. Ból często towarzyszy menstruacji, typowo pojawia się kilka dni przed jej początkiem i trwa do jej końca. Mówimy wtedy, że ból ma charakter cykliczny. Może on też pojawiać się niezależnie od fazy cyklu lub być chroniczny (odczuwany prawie bez przerwy). Oprócz bólu zlokalizowanego w miednicy, endometriozie towarzyszą często dolegliwości bólowe innego rodzaju, tj.: dyspareunia - ból podczas stosunku, spowodowany obecnością ognisk endometriozy w obrębie więzadeł maciczno-odbytniczych, dyzuria - ból podczas oddawania moczu, dyschezja - bolesne oddawanie stolca. Czasem endometrioza jest przyczyną bólu pleców w okolicy lędźwiowej czy nawet bólu w obrębie ud. Przyczyny pojawiania się bólu w przebiegu endometriozy nie są do końca poznane. Z całą pewnością jest to złożony problem, podobnie jak cały obraz endometriozy. Jedno natomiast wiadomo na pewno - że stopień zaawansowania endometriozy, ilość i głębokość wszczepów enometrialnych czy zrostów nie koreluje z nasileniem dolegliwości bólowych. Tak więc pacjentki z niewielkim zaawansowaniem endometriozy nierzadko mają dużo większe dolegliwości niż kobiety z ciężką endometriozą. Objawem endometriozy zlokalizowanej w jajowodach może być również niepłodność. Trzeba jednak od razu zaznaczyć, że nie wszystkie kobiety z endometriozą cierpią na niemożliwość zajścia w ciążę. Problem ten dotyczy głównie tych pacjentek, u których endometrioza dotknęła jajników i jajowodów, szczególnie jeśli doszło do powstania zrostów. Zrosty mogą bowiem prowadzić do mechanicznego zamknięcia drogi dla komórki jajowej od jajnika, przez lejek jajowodu, aż do jego bańki, gdzie zwykle dochodzi do spotkania z plemnikiem i zapłodnienia. Ponadto, w przypadku zajęcia jajników, kobieta chora na endometriozę często przechodzi operacje w obrębie jajników, doprowadzające nieuchronnie do zmniejszenia ich wielkości. W momencie zdiagnozowania endometriozy, część lekarzy zaleca podjęcie decyzji o dziecku jak najwcześniej, gdyż później może być to niemożliwe ze względu na dalszy rozrost tkanki błony śluzowej wewnątrz miednicy mniejszej. Nie wyjaśniono jeszcze do końca, w jakich mechanizmach endometrioza doprowadza często do niepłodności, oprócz czynnika mechanicznego, o którym wspomniano wyżej. Prawdopodobnie niebagatelną rolę odgrywa tu również czynnik zapalny, mający udział w przebiegu tego schorzenia, oraz lokalnie zmienione środowisko hormonalne. W płynie znajdującym się w pęcherzykach jajnikowych oraz w jamie otrzewnej stwierdza się u kobiet z endometriozą podwyższone stężenia tzw. mediatorów stanu zapalnego. Wiążą się one z powstaniem lokalnie „wrogiego”, cytotoksycznego środowiska, ze zwiększonym poziomem wykładników stresu oksydacyjnego. Doprowadza to do pogorszenia warunków dla wzrastania pęcherzyków jajnikowych, a także do degradacji komórek jajowych, uszkodzenia ich DNA, a także zmniejszenia integralności plemników i ich ruchliwości. Może też dochodzić do uszkodzenia zarodka. Ponadto, przy endometriozie upośledzona jest funkcja jajowodów jako transportera zarodka do jamy macicy. Dodatkowo, udowodniono, że w przypadku endometriozy nabłonek jajowodów wiąże plemniki, uniemożliwiając ich przedostawanie się do komórki jajowej. Plemniki znajdujące się w drogach rodnych kobiet z endometriozą wykazują również zmniejszoną zdolność do „przywierania” do komórki jajowej. Co więcej, prawidłowe endometrium w jamie macicy tych kobiet ma obniżoną zdolność do przyjęcia zarodka. Lokalne zaburzenia układu odpornościowego wiążą się też z powstaniem autoprzeciwciał, które wiążą się z endometrium, jak również prawdopodobnie z komórką jajową, plemnikiem, zarodkiem i jajowodem. Zwiększone stężenie estrogenów doprowadza natomiast do zmniejszenia wrażliwości endometrium na progesteron, hormon kluczowy w zagnieżdżeniu się zarodka i utrzymaniu ciąży. W przypadku endometriozy objawy słabną po zajściu w ciążę, a zanikają w czasie menopauzy. Poza sztandarowymi dwoma, wymienionymi powyżej, w przebiegu endometriozy mogą wystąpić również inne problemy, bardzo niespecyficzne, jak: biegunki, zaparcia, wzdęcia, nudności, śródcykliczne krwawienia z dróg rodnych, obfite miesiączki, krwiomocz, krwawienia z przewodu pokarmowego, osłabienie organizmu, silny PMS (zespół napięcia przedmiesiączkowego). Na koniec warto wspomnieć, że u kobiet z endometriozą częściej niż w populacji ogólnej stwierdza się różne choroby o podłożu autoimmunologicznym, jak niedoczynność tarczycy, reumatoidalne zapalenie stawów (RZS), toczeń układowy (SLE), chorobę Sjögrena, stwardnienie rozsiane, a także alergie i astmę. 4. Rozpoznanie endometriozy Endometrioza stanowi duże wyzwanie dla diagnosty. Rozpoznanie stawia się zwykle po wykluczeniu wielu innych możliwości. Rozpoczęcie diagnostyki jest różne, w zależności od problemu, z jakim dana pacjentka zgłasza się do lekarza. Inaczej bada się kobietę, która szuka pomocy lekarskiej z powodu bólu w podbrzuszu, a inaczej pacjentkę cierpiącą z powodu braku powodzenia starań o ciążę. Aby zdiagnozować endometriozę, należy jednak zawsze przeprowadzić „zwykłe” badanie ginekologiczne, następnie USG i w końcu - laparoskopię, z lub bez pobrania wycinków do badania histopatologicznego. W badaniu we wziernikach, czyli oglądaniu szyjki macicy i ścian pochwy, nieraz uwidocznić można ogniska endometriozy zlokalizowane w tej okolicy. Bardzo często jednak kobiety chorujące na endometriozę nie mają wszczepów w miejscu dostępnym oglądaniu i konieczne jest wykonanie dalszych kroków diagnostycznych, by mieć szansę rozpoznać endometriozę. Jeśli obecne są torbiele endometrialne (czekoladowe) w obrębie jajników, zwykle możemy je uwidocznić w badaniu USG sondą przezpochwową. Nie jest to jednak tak proste, jak może brzmieć, ponieważ nigdy nie możemy mieć pewności, jakiego typu torbiel jajnika oglądamy. Rodzajów torbieli jajnika jest bardzo wiele, a pewne rozpoznanie daje dopiero badanie histopatologiczne (pod mikroskopem) materiału pobranego podczas operacji. Złotym standardem, jeśli chodzi o rozpoznawanie endometriozy, jest laparoskopia. Jest to operacja w znieczuleniu ogólnym, podczas której nie otwiera się brzucha długim nacięciem skalpelem, ale wykonuje się jedynie niewielkie nacięcia, przez które wprowadza się do jamy brzusznej kamerę i narzędzia. Blizny po takiej operacji endometriozy są minimalne, ledwo zauważalne, a czas gojenia się ran i powrotu do pełni zdrowia jest znacznie krótszy niż po klasycznej operacji (laparotomii). Podczas laparoskopii endometriozy poszukujemy charakterystycznych ognisk na otrzewnej pokrywającej ściany jamy brzusznej oraz jej narządy, w tym jajniki, jajowody i jelita. Często wygląd wszczepów jest tak specyficzny, że nie mamy wątpliwości co do rozpoznania. W innych przypadkach, gdy nie jesteśmy pewni, pobieramy drobne wycinki, czyli fragmenty tkanek, do badania histopatologicznego, w którym patolog stawia ostateczne rozpoznanie. Jeśli w laparoskopii stwierdzamy torbiel jajnika, to również usuwamy ją i przesyłamy do badania histopatologicznego. Podczas laparoskopii możemy też przeprowadzić tzw. chromoskopię, czyli badanie drożności jajowodów przy wykorzystaniu barwnika. Ten ostatni wprowadzany jest przez osobę asystującą przez szyjkę macicy. Stamtąd dostaje się on do macicy i dalej przez jajowody do jamy brzusznej, gdzie operujący może obserwować jego wyciek w kamerze (jeśli jajowody są drożne). 5. 4 stopnie zaawansowania endometriozy Istnieje podział stopnia zaawansowania endometriozy wg punktacji Amerykańskiego Towarzystwa Medycyny Rozdrodu (ASRM): stopień I, minimalny - pojawiają się niewielkie zmiany (poniżej pięciu milimetrów), w jajnikach i jajowodach widoczne są nieunaczynione zrosty i luźne strzępki jajowodów, stopień II, łagodny - zmiany widoczne w jajnikach mają średnicę pow. pięciu milimetrów, między szerokimi wiązadłami a jajnikami pojawiają się zrosty; można zaobserwować zrosty w zagłębieniu odbytniczo-macicznym, widoczne są torbiele endometrialne (tzw. czekoladowe), stopień III, umiarkowany - więzadła szerokie pozostają w zrostach z jajowodami bądź jajnikami, w zrostach jajników występują ogniska endometriozy, jak również w zagłębieniu odbytniczo-macicznym, stopień IV, ciężki - macica staje się nieruchoma, przyrośnięta w tyłozgięciu, przyrośnięta do jelit, bądź przemieszczona ku tyłowi. Ogniska endometriozy widoczne są w wyrostku robaczkowym, pochwie, szyjce macicy, pęcherzu moczowym. Jelita są w zrostach z otrzewną zagłębienia odbytniczo-macicznego, trzonu macicy lub więzadel odbytniczo-macicznych. Rekomendowane przez naszych ekspertów 6. Leczenie endometriozy Leczenie endometriozy jest, ogólnie rzecz biorąc, dwojakie: chirurgiczne i farmakologiczne (głównie hormonalne). Wybór odpowiedniego postępowania zależy od tego, co chcemy osiągnąć. Nie da się niestety całkowicie wyleczyć endometriozy. Możemy jedynie starać się niwelować jej następstwa. Tak więc przykładowo, w przypadku, gdy chora na endometriozę pacjentka skarży się na silne dolegliwości bólowe w podbrzuszu, a nie zależy jej (przynajmniej na razie) na zajściu w ciążę, decydujemy się w pierwszej kolejności na leczenie farmakologiczne, hormonalne, które ma udowodnione działanie w zwalczaniu bólu. Natomiast jeśli wiodącym problemem jest niepłodność, to wskazana może być operacja mająca na celu usunięcie zrostów, które mogą mechanicznie utrudniać zajście w ciążę. Warto w tym miejscu wyraźnie zaznaczyć, że leczenie hormonalne kobiet z endometriozy nie ma żadnego sensu w przypadku niepłodności (nie leczy jej). Środki farmakologiczne wykorzystywane w leczeniu endometriozy to: Dwuskładnikowe tabletki antykoncepcyjne (DTA), zawierające składnik estrogenowy i progestagenowy. Są to preparaty najczęściej stosowane przy endometriozie, ponieważ są skuteczne i tanie. Działają poprzez zupełne zahamowanie cyklu miesiączkowego. Pod ich wpływem jajniki przestają produkować estrogeny i progesteron i tym samym „stymulować” ogniska endometriotyczne. Działanie to jest całkowicie odwracalne - mija po odstawieniu tabletek. Progestageny - działają podobnie jak DTA, są jednak droższe (nawet jeśli są refundowane, kosztują wiele podatnika!). Danazol - jest to preparat o działaniu podobnym do dwóch wyżej wymienionych, tzn. hamującym produkowanie hormonów przez jajniki, ale niestety obarczony jest wieloma działaniami niepożądanymi wynikającymi z działania androgennego, tj. wzrost masy ciała, zmniejszenie gruczołów piersiowych, trądzik, przetłuszczanie się skóry, hirsutyzm (męski typ owłosienia), a także uderzenia gorąca, zwiększone zatrzymywanie wody w organizmie i wzrost poziomu „złego” cholesterolu (LDL) wraz ze spadkiem poziomu „dobrego” cholesterolu (HDL). Analogi gonadoliberyny (aGnRH), tj. buserelina, nafarelina czy goserelina są to leki również powodujące zahamowanie czynności jajników. Są one skuteczne w leczeniu bólu w przebiegu endometriozy, ale niestety wywoływać mogą groźne skutki uboczne, jak osteoporoza, tak więc nie zaleca się stosowania ich przez dłuższy okres. Inhibitory aromatazy, powodujące zmniejszenie przemiany androgenów w estrogeny, tj. anastrozol, letrozol. Niesteroidowe leki przeciwbólowe, np. ibuprofen. Na koniec trzeba wspomnieć jeszcze o leczeniu niepłodności u kobiet z endometriozą. Niestety w przypadkach, gdy zawodzi leczenie chirurgiczne i/lub stwierdzono całkowitą niedrożność jajowodów, jedyną metodą umożliwiającą posiadanie własnego dziecka jest zapłodnienie pozaustrojowe (IVF - ang. in vitro fertilisation). Kwestię tę komplikuje niestety to, że u kobiet z endometriozą skuteczność tej metody jest mniejsza niż w przypadkach, gdy przyczyna niepłodności jest inna. Ten niekorzystny efekt endometriozy można próbować neutralizować, starając się o ciążę już w młodszym wieku - wiek kobiety ma bowiem bardzo istotne znaczenie dla powodzenia metody in vitro. Najdrastyczniejszą metodą leczenia endometriozy, stosowaną tylko w skrajnych przypadkach, jest usunięcie macicy, histerektomia. 7. Czym grozi nieleczona endometrioza Endometrioza, tak jak wiekszość innych chorób, im wcześniej jest wykryta, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo wystąpienia powikłań, które mogą znacząco pogorszyć komfort życia codziennego. Każda forma leczenia, zarówno operacyjnego jak i farmakologicznego, zwiększa szansę na spowolnienie rozwoju choroby lub jej zahamowanie. Endometrioza jest schorzeniem postępującym, może stopniowo uszkadzać inne organy wewnętrzne. Ponad to, przedłużające się stany zapalne powodują podrażnienia otrzewnej, powodują zrosty, które mogą w sposób nieodwracalny doprowadzić do zmian anatomicznych. Wśród najpopularniejszych dysfunkcji, spowodowanych zrostami znajdują się: zaburzenia motoryki jelit, niedrożność jelit, niedrożność jajowodów. Choroba ta może też upośledzać płodność, chociaż nie ma dowodów jakoby endometrioza bezpośrednio wpływała na płodność, wiadomo tylko, że może ja ograniczać, według badań zdolność do zajścia w ciążę zmniejsza się dziesięciokrotnie w stosunku do zdrowych kobiet. W niektórych sytuacjach może dojść do bezpośredniego zagrożenia życia - w szczególności, gdy choroba jest zaniedbana lub zbyt późno zdiagnozowana. Czasem jedynym wyjściem pozostaje zabieg stomii, usunięcia jajowodów, jajników, w skrajnych zaś przypadkach histerektomia. Dlatego bardzo ważne jest wczesne wykrycie tego schorzenia jak najszybsze podjęcie leczenia i zahamowania jej postępu. 8. Córka Pawła Kukiza choruje na endometriozę 25-letnia Pola, córka Pawła Kukiza, przyznała, że choruje na endometriozę. Pola Kukiz z okazji Światowego Dnia Endometriozy napisała na swoim Instagramie, jak trudna jest walka z chorobą: "Ból, ból i jeszcze raz ból. Każdej z nas wmawia się, że okres ma boleć, że to normalne. Ale kiedy przeszkadza on w codziennym funkcjonowaniu ciężko uwierzyć w to, że tak ma być i koniec. Nie tylko ból menstruacyjny, ale również problemy z jelitami, nerkami, bóle kręgosłupa to codzienność w 'walce' z tą chorobą". Pola dodaje, że endometriozę zdiagnozowano u niej w wieku 22 lat: "Trafiłam z pracy prosto do szpitala, bo z bólu prawie nie byłam w stanie chodzić. Następnego dnia miałam operację. Niestety w moim przypadku endometrioza została 'wykryta' jak była już w dosyć zaawansowanym stopniu. I właśnie po to chciałam napisać o tej chorobie, żeby uświadomić coraz więcej dziewczyn, kobiet. Ciężko tak nagle napisać 'o co chodzi' z tą endometriozą, ale poczytajcie sobie proszę, badajcie się i działajcie jak najszybciej!" - apeluje Pola Kukiz. Dawniej uważano, że endometrioza jest dolegliwością, która spotyka kobiety, które odkładają w czasie kwestię macierzyństwa. Jednak kolejne badania dowiodły, że brak ciąży nie chroni kobiety przed pojawieniem się złuszczających się komórek endometrium. Treść artykułu jest całkowicie niezależna. Znajdują się w nim linki naszych partnerów. Wybierając je, wspierasz nasz rozwój. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy Spóźniający się okres jest częstym źródłem niepokoju wielu kobiet. Zazwyczaj jego przyczyną jest ciąża, ale nie zawsze. Brak okresu może być też objawem zaburzeń hormonalnych lub stanów chorobowych układu rodnego, dlatego nie należy go bagatelizować. Jeśli chcesz poznać powody oraz zalecany sposób postępowania w przypadku spóźniającego się okresu, czytaj dalej!Cykl miesiączkowyMianem cyklu miesiączkowego określa się regularnie występujące zmiany obejmujące błonę śluzową macicy (endometrium) oraz jajniki. Są one wynikiem czynności hormonalnej podwzgórza, przysadki mózgowej oraz jajników. Ich zadaniem jest umożliwienie zapłodnienia komórki jajowej przez plemnik oraz jej zagnieżdżenie się w jamie macicy. Jeśli do niego nie dojdzie, endometrium ulega złuszczeniu. Wynikiem tego są comiesięczne krwawienia (menstruacja). Prawidłowy cykl miesiączkowy trwa 28 +/- 5 dni. Jego początek to pierwszy dzień krwawienia miesiączkowego. Ostatni dzień cyklu to dzień poprzedzający wystąpienie kolejnej menstruacji. Na cykl miesiączkowy składa się cykl jajnikowy, endometrialny oraz fazą cyklu jajnikowego jest faza folikularna, która trwa od 1 do 14 dnia cyklu miesiączkowego. Wówczas w odpowiedzi na hormony wydzielane przez przysadkę i podwzgórze pęcherzyki jajnikowe zaczynają wzrastać i dojrzewać. Jeden z nich staje się pęcherzykiem dominującym – jest największy, uwalnia najwięcej estrogenów i dzięki temu kontroluje oś hormonalną podwzgórzowo-przysadkowo-jajnikową. To właśnie z niego w połowie cyklu zostaje uwolniona komórka jajowa (owulacja). Błona śluzowa macicy w odpowiedzi na estrogeny ulega pogrubieniu (faza proliferacyjna cyklu endometrialnego), a śluz wydzielany przez szyjkę macicy z dnia na dzień staje się coraz bardziej obfity. W dniu owulacji przypomina białko jaja kurzego – jest wodnisty, rozciągliwy oraz przezroczysty, co ułatwia przepuszczania plemników. Po uwolnieniu komórki jajowej pęcherzyk dominujący (pęcherzyk Graafa) zamienia się w ciałko żółte. Cykl jajnikowy przechodzi w fazę lutealną, która trwa od 14 do 28 dnia cyklu miesiączkowego. W odpowiedzi na progesteron wydzielany przez ciałko żółte, endometrium zaczyna przygotowywać się na implantację zapłodnionej komórki jajowej (faza sekrecyjna cyklu endometrialnego). Śluz szyjkowy staje się gęsty, nieprzezroczysty i nieprzepuszczalny dla plemników. Jeśli nie dojdzie do zapłodnienia, ciałko żółte obumiera oraz dochodzi do spadku poziomu progesteronu i estrogenów, a endometrium ulega niedokrwieniu. Konsekwencją tego jest krwawienie miesiączkowe. Prawidłowy okres trwa od 3 do 7 się miesiączka – objawySpadek stężenia hormonów jajnikowych (estrogenów i progesteronu) przed okresem jest powodem wystąpienia objawów sugerujących zbliżające się krwawienie. Zaliczamy do nich:ból piersi przed miesiączką – stają się one napięte i bardziej wrażliwe na dotyk,trądzik,poczucie przygnębienia, płaczliwość, rozdrażnienie,zwiększona ochota na słodycze i słone przekąski,gęsty szyjkowy śluz przed miesiączką, przyrost masy ciała,ból podbrzusza,ból dolegliwości określane są mianem zespołu napięcia przedmiesiączkowego (PMS). Ich duże nasilenie wymaga konsultacji cyklu miesiączkowegoZaburzenia cyklu miesiączkowego mogą dotyczyć:braku miesiączki,nieprawidłowej częstości krwawień miesiączkowych (zbyt rzadki lub zbyt częste okresy),nieprawidłowego przebiegu krwawienia miesiączkowego – skąpe miesiączki, obfite miesiączki, przedłużające się krwawienie miesiączkowe, silne dolegliwości bólowe podczas zauważyłaś u siebie którekolwiek z opisanych zaburzeń, skonsultuj się z lekarzem może spóźniać się okres?Prawidłowy cykl miesiączkowy trwa ok. 28 +/- 5 dni, a na 14 dni przed krwawieniem dochodzi do owulacji. Cykl menstruacyjny trwający mniej niż 22 lub więcej niż 35 dni powinien skłonić do poszukiwania przyczyn takiego stanu. Pojedyncze epizody opóźnionej miesiączki mogą być przyczyną stresu. Natomiast powtarzające się nieregularne okresy są wskazaniem do rozpoczęcia diagnostyki ginekologicznej. Nieco inne kryteria obowiązują w przypadku nastolatek. W pierwszym roku po pierwszej miesiączce przerwy pomiędzy menstruacją mogą wynosić od 21 do 45 dni. W kolejnych latach, w wyniku dojrzewania układu rozrodczego, dochodzi do regulacji czynności hormonalnej osi podwzgórzowo-przysadkowo-jajnikowej i cyklu menstruacyjnego. Nieregularne okresy u nastolatek są pewnym wariantem normy, rzadziej mogą mieć przyczynę chorobową. Warto obserwować częstotliwość swoich miesiączek i towarzyszące im objawy. Zadanie to ułatwiają dostępne w internecie kalendarzyki okres się spóźnia?Najczęstszą przyczyną spóźniającego się okresu jest ciąża, dlatego przed poszukiwaniem innych powodów tego stanu, zawsze należy wykonać test ciążowy. Brak okresu w przypadku testu negatywnego może być wynikiem wielu zaburzeń i chorób dużej aktywności fizycznej i nadmiernej utraty masy ciała,zaburzeń rytmu dobowego (problemy ze snem, podróże między strefami czasowymi),zaburzeń hormonalnych (niedoczynności lub nadczynności tarczycy, hiperprolaktynemii, zespołu policystycznych jajników (PCOS), zespołu Cushinga, wrodzonego przerostu nadnerczy),zaburzeń gospodarki węglowodanowej (insulinooporności, cukrzycy, otyłości),infekcji przebiegających z gorączką,utraty czynności hormonalnej jajników (menopauza, przedwczesne wygasanie czynności jajników),guzów jajnika wydzielających hormony płciowe,niewydolności wątroby,niewydolności nerek,przyjmowania niektórych się okres może być objawem wielu chorób. Jeśli Twoje miesiączki są nieregularne, nie bagatelizuj tego i udaj się do a okresZarówno przewlekły, jak i nagle występujący stres jest jednym z częstszych powodów spóźniającego się okresu. Stres oddziałuje na gospodarkę hormonalną kobiety, powodując zwiększenie stężenia kortyzolu – hormonu wydzielanego przez nadnercza oraz prolaktyny, wydzielanej przez przysadkę mózgową. Skutkuje to zaburzeniami osi podwzgórzowo-przysadkowo-jajnikowej wynikiem czego są nieprawidłowe cykle miesiączkowe. Występujący wówczas niedobór progesteronu może być przyczyną nasilonych objawów zespołu napięcia a miesiączkaMenopauza to ostatnia menstruacja w życiu kobiety. Zaburzenia miesiączkowania pojawiają się już na kilka lat przed jej wystąpieniem. Ten okres, związany ze stopniowym wygasaniem czynności hormonalnej jajników, określany jest mianem premenopauzy. Do typowych objawów zbliżającej się menopauzy, należą:nieregularne cykle miesiączkowe,obfite lub skromne miesiączki,suchość pochwy,dolegliwości wypadowe – uderzenia gorąca, nocne poty, częste bóle głowy, problemy ze najczęściej występuje u kobiet w przedziale wiekowym pomiędzy 45 a 55 rokiem życia. Niepokój powinny budzić podobne dolegliwości pojawiające się u kobiet przed ukończeniem 40 roku życia. Wówczas zahamowanie miesiączki wraz z objawami typowymi dla menopauzy może być wynikiem przedwczesnego wygasania czynności jajników (POI). Ze względu na wzrost ryzyka rozwoju chorób sercowo-naczyniowych, osteoporozy, choroby Parkinsona oraz choroby Alzheimera, zalecane jest jak najszybsze włączenie hormonalnej terapii pierwotnego i wtórnego braku miesiączkiOpóźnienie okresu o więcej niż 90 dni u kobiety wcześniej miesiączkującej klasyfikowane jest jako wtórny brak miesiączki. Najczęstszą przyczyną takiego stanu jest ciąża, dlatego w takiej sytuacji zalecane jest wykonanie testu ciążowego. Zanik miesiączki może być wynikiem zaburzenia funkcji podwzgórzowo-przysadkowej w wyniku przewlekłego stresu, intensywnych ćwiczeń fizycznych, nadmiernej utraty masy ciała lub podwyższonego stężenia prolaktyny. Wymienione przyczyny zaliczane są do zaburzeń czynnościowych (odwracalnych) i stanowią najczęstsze patologiczne źródło wtórnego braku miesiączki. Do pozostałych, rzadziej występujących przyczyn należy:przedwczesne wygasanie czynności jajników,podwyższony poziom androgenów – guzy jajnika, nieklasyczna postać przerostu nadnerczy, zespół policystycznych jajników,zespół Ashermana – to powikłanie łyżeczkowania jamy macicy. Powstające zrosty zamykają światło jamy macicy i doprowadzają do jej brak miesiączki to niewystąpienie pierwszego okresu u dziewczynki, która ukończyła 16 rok życia. Powodem tego zaburzenia mogą być przyczyny uwarunkowane genetycznie, hormonalnie, anatomicznie lub czynnościowo, podobnie jak w przypadku wtórnego braku miesiączki. Jedną z częstszych wad anatomicznych jest przegroda pochwy lub zarośnięcie błony dziewiczej, które blokują ujście krwi menstruacyjnej. Wypełnia ona jamę macicy i cofa się przez jajowody do jamy brzusznej, wywołując comiesięczne dolegliwości bólowe. Wówczas dziewczynka ma okres bez krwi widocznej na bieliźnie. Leczenie polega na nacięciu chirurgicznym błony dziewiczej lub usunięciu przegrody obawy ciąży przed miesiączkąNiektóre symptomy sugerujące ciąże mogą wystąpić jeszcze przed terminem spodziewanej miesiączki. Należą do nich:bolesność i tkliwość piersi,nudności i wymioty,zgaga,plamienie przed spodziewaną miesiączką, związane z zagnieżdżeniem się zarodka w jamie macicy,gęsta, biała wydzielina z pochwy,wzrost temperatury ciała o około 0,5 ° C utrzymujący się dłużej niż 14 dni po takiej sytuacji poznanie przyczyny spóźniającego się okresu jest proste. Wystarczy wykonać dostępny w każdej aptece lub drogerii test pojawia się miesiączka po porodzie?Po porodzie okres nie wraca od razu. Jest to zupełnie fizjologiczna sytuacja. Szybkość pojawienia się miesiączki po porodzie jest zależna od tego, czy kobieta karmi piersią. Jeśli tak, wydzielana w czasie laktacji prolaktyna powoduje zahamowanie miesiączkowania. Zazwyczaj pierwszy okres pojawia się po upływie ok. 4 do 8 tygodni od zaprzestania karmienia. Pierwsza miesiączka po porodzie może również wystąpić w okresie laktacji. U kobiet, które nie karmią piersią pojawia się ona prawidłowo do 8 tygodni od porodu. Niepokój powinny wzbudzać krwawienia występujące w okresie połogu (pierwsze 6 tygodni od porodu). Mogą one świadczyć o pozostałych po porodzie resztkach łożyska w macicy i wymagają konsultacji ginekologicznej. Brak miesiączki po 8 tygodniach od zakończenia laktacji lub po upływie 8 tygodni od porodu u kobiet niekarmiących, również powinien skłonić do poszukiwania przyczyny takiego się okres – sposób postępowaniaOpóźnienie lub brak miesiączki to zaburzenia, których nie wolno bagatelizować. Pomimo tego, że najczęściej są wczesnym objawem ciąży, to mogą mieć też przyczynę chorobową. Jeśli Twój okres się spóźnia, skonsultuj się ze swoim lekarzem ginekologiem. W trakcie wizyty, na podstawie wywiadu i badania ginekologicznego, zaleci on dalszą diagnostykę. Może ona obejmować:wykonanie badania USG oceniającego macicę, jajowody, jajniki oraz nadnercza,oznaczenie poziomu hormonów: prolaktyny, hormonów tarczycy, estradiolu, progesteronu, LH, FSH oraz testosteronu i jego pochodnych,wykonanie testów czynnościowych lokalizujących podłoże opóźnienia lub braku miesiączki. Test progesteronowy polega na 7 – 10-dniowym przyjmowaniu progesteronu lub jego pochodnych (np. medroksyprogesteronu zawartego w preparacie Provera lub octanu noretysteronu znajdującego się w preparacie Primolut). Wystąpienie krwawienia świadczy o przyczynie podwzgórzowo-przysadkowej zaniku miesiączki ( utracie masy ciała). Natomiast jego brak jest wskazaniem do wykonania próby estrogenowo-progesteronowej. Dodatni wynik świadczy o zaburzeniach pracy leczenia jest zależny od przyczyny opóźnionej miesiączki. W przypadku czynnościowego braku miesiączki należy skupić się na redukcji poziomu stresu, rezygnacji z intensywnych ćwiczeń fizycznych oraz przywróceniu prawidłowej masy ciała. Zaburzenia pracy tarczycy lub inne patologie układu hormonalnego wymagają włączenia leczenia ukierunkowanego. Terapia hormonalna za pomocą preparatów progesteronowych lub estrogenowo-progesteronowych pozwala na regulację comiesięcznych krwawień. Regularne miesiączkowanie jest wyznacznikiem zdrowia i płodności kobiety, a nieregularny lub spóźniający się okres z reguły wzbudza wśród pań niepokój o stan zdrowia. Tymczasem, nieregularny okres jest bardzo częstym zjawiskiem, dotykającym kobiet w różnym wieku – od etapu dojrzewania, aż do menopauzy. Jakie są przyczyny nieregularnego okresu u kobiet w różnych przedziałach wiekowych? Jakie badania należy wykonać, aby zdiagnozować przyczynę nieregularnych miesiączek?Co to jest nieregularny okres?Przyczyny nieregularnych miesiączekDlaczego okres jest nieregularny?Nieregularny okres u 14- latkiNieregularny okres w wieku 20 latNieregularny okres po 40 roku życiaNieregularny okres a dni płodneJakie badania należy wykonać przy nieregularnych miesiączkach?Nieregularny okres – leczenieCo to jest nieregularny okres?Profesjonalne kosmetyki dla kobiet do pielęgnacji twarzySprawdź ofertę >Miesiączka (potocznie nazywana okresem) jest to cyklicznie krwawienie z dróg rodnych, wynikające z fizjologicznego złuszczania się błony śluzowej macicy pod wpływem hormonów. Prawidłowy, regularny cykl miesiączkowy definiowany jest jako miesiączka występująca co 28 +/- 5 dni (co 23 – 33 dni), z obecną owulacją. Nieregularny okres zatem jest to zaburzenie częstotliwości miesiączkowania, przebiegające pod postacią:wydłużonych cykli miesiączkowych (oligomenorrhea) – miesiączka występuje wówczas co 35- 90 dni lub dłużej, czyli problemem jest zbyt rzadkie miesiączkowanie;skróconych cykli miesiączkowych (polimenorrhea) – skrócenie cyklu miesiączkowego do mniej niż 22 dni (miesiączki występują częściej niż co 22 dni).Nieregularne miesiączki są bardzo powszechnym problemem, u którego podłoża mogą leżeć różnorakie przyczyny – zarówno niegroźne i przemijające, jak i poważne stany nieregularnych miesiączekPreparat na układ krążenia, z koenzymem Q10, wzmacniający serceDowiedz się więcej >Jak już wspomniano, cykl miesiączkowy może ulegać rozregulowaniu z bardzo licznych powodów. Do najczęstszych przyczyn nieregularnych miesiączek zaliczamy:ciążę – jest to najczęstsza, fizjologiczna przyczyna wtórnego braku miesiączki;karmienie piersią – wysoki poziom prolaktyny u kobiet karmiących hamuje wydzielanie hormonów przysadki- hormonu luteinizującego (LH) i hormonu folikulotropowego (FSH), które w warunkach fizjologicznych pobudzają owulację (jajeczkowanie). Zablokowanie owulacji skutkuje brakiem miesiączki lub jej nieregularnością, a zjawisko to najbardziej nasilone jest tuż po porodzie. Moment powrotu miesiączki po porodzie, przy karmieniu piersią jest cechą zmienną i może wystąpić od kilku tygodni do nawet kilkunastu miesięcy po porodzie. Należy pamiętać, że nawet przy skąpej i nieregularnej miesiączce w tym okresie może być możliwe ponowne zajście w ciążę;infekcja – niekiedy zwyczajne przeziębienie może wpływać na przesunięcie terminu miesiączki. Jest to stan przejściowy, ulegający samoistnej normalizacji;zmiana klimatu, a zwłaszcza strefy czasowej oraz stres i zmęczenie związane z kilkunastogodzinną podróżą mogą powodować przejściową nieregularność miesiączki. Po powrocie z podróży cykl miesiączkowy z reguły ulega samoistnej normalizacji;styl życia – wbrew pozorom styl życia jest czynnikiem mogącym bardzo silnie zaburzać regularność cykli miesiączkowych. U kobiet narażonych na długotrwały, silny stres lub przewlekły brak snu, bardzo często obserwujemy zaburzenia miesiączkowania pod postacią bardzo znacznego wydłużenia bądź skrócenia cyklu. Wpływ na regularność okresu ma także aktywność fizyczna – nagłe jej zwiększenie i intensywne trenowanie np. do zawodów biegowych, przy wcześniejszym braku aktywności, może zaburzyć owulację i wpłynąć na rozregulowanie cyklu miesiączkowego. Również gwałtowna utrata wagi w krótkim czasie często prowadzi do zaburzeń miesiączkowania;zaburzenia odżywiania np. anoreksja, bulimia. Regularne miesiączkowanie ściśle związane jest z odpowiednią ilością tkanki tłuszczowej w organizmie, która to jest tkanką bardzo aktywną hormonalnie (zachodzą w niej liczne przemiany metaboliczne). Zarówno jej niedobór, jak i znaczny nadmiar np. w otyłości, może zaburzać cykl miesiączkowy i powodować nieregularność miesiączek, a nawet ich brak;przedwczesne wygasanie czynności jajników – ustanie funkcji hormonalnej jajników u kobiet przed 40 rokiem życia, wiąże się z przedwczesnym wystąpieniem menopauzy;zaburzenia hormonalne, takie jak: – zespół policystycznych jajników, – choroby tarczycy – zarówno niedoczynność, jak i niedoczynność tarczycy bardzo często może zaburzać regularność cyklu, – hiperprolaktynemia – nadmiar hormonu prolaktyny powoduje brak owulacji i w konsekwencji nieregularność cykli. Hiperprolaktynemia może być spowodowana guzem przysadki produkującym prolaktynę (nazywanym prolactinoma), nadmiernym stresem czy też być efektem niepożądanym działania leków psychotropowych;antykoncepcja hormonalna – tabletki antykoncepcyjne silnie ingerują w gospodarkę hormonalną kobiety i musi upłynąć czas, aby organizm zdążył się do nich przystosować. Po włączeniu antykoncepcji hormonalnej lub po jej odstawieniu miesiączki mogą być nieregularne, ale po kilku miesiącach sytuacja z reguły normalizuje się;endometrioza – choroba polegająca na obecności błony śluzowej macicy, czyli endometrium, poza jamą macicy np. w jamie brzusznej, na jajnikach lub w pęcherzu moczowym. Poza nieregularnym okresem częstymi objawami endometriozy są bóle brzucha oraz bardzo obfite, bolesne miesiączki;choroby zapalne przydatków – zapalenie jajników lub jajowodów;nowotwory narządu rodnego – w bardzo rzadkich przypadkach, nieregularny okres może być jednym z objawów nowotworu np. raka szyjki macicy lub raka trzonu dalszej części artykułu omówiono najczęstsze przyczyny nieregularnych miesiączek u kobiet w poszczególnych przedziałach okres jest nieregularny?Automatyczny ciśnieniomierz naramienny, dokładny, wygodny i łatwy w stosowaniu. Klinicznie potwierdzona dokładność się więcej >Do pojawienia się nieregularnego okresu dochodzi na skutek zmiany długości cyklu miesiączkowego pod wpływem różnorodnych czynników. Cykl miesiączkowy kobiety rozpoczyna się od pierwszego dnia miesiączki i kończy ostatniego dnia poprzedzającego kolejną miesiączkę, trwając przeciętnie 28 dni (+/- 5 dni). W przebiegu cyklu wyróżniamy 3 zasadnicze fazy:faza folikularna – rozpoczyna się wraz z krwawieniem miesiączkowym i trwa do owulacji. Długość trwania fazy folikularnej jest bardzo zmienna i łatwo ulega wahaniom;owulacja – uwolnienie z jajnika gotowej do zapłodnienia komórki jajowej. Przy cyklach 28 dniowych, owulacja ma miejsce zazwyczaj w połowie cyklu, tj. około 14 dnia cyklu (14 dni przed kolejną miesiączką). Owulacja jest niezbędna, aby mogło dojść do zapłodnienia i poczęcia dziecka. Przy nieregularnych miesiączkach bardzo często cykle są bezowulacyjne – nie dochodzi do uwolnienia komórki jajowej, czyli nie jest możliwe jej połączenie z plemnikiem w jajowodzie, co może prowadzić do trudności z zajściem w ciążę;faza lutealna – ostatnia faza cyklu rozpoczynająca się po owulacji, ma względnie stałą długość u każdej kobiety i wynosi około 14 nieregularnych cyklach to faza folikularna ma różną długość. Występowanie nieregularnych miesiączek, czyli skrócenie lub wydłużenie cyklu zależy zatem od czasu trwania fazy folikularnej, na długość której może wpływać bardzo wiele różnorodnych czynników, omówionych w okres u 14- latkiCynk organiczny - naturalne wsparcie Twojego zdrowiaDowiedz się więcej >Przyczyny nieregularnych miesiączek u nastolatek są odmienne od przyczyn tego problemu u kobiet dojrzałych. Przez pierwsze 2-3 lata od wystąpienia pierwszej miesiączki, cykle mogą być nieregularne, co objawia się występowaniem krwawień miesiączkowych w różnych odstępach czasu. Ta nieregularność okresu u dziewcząt w okresie dojrzewania wynika z niedojrzałości osi przysadkowo-jajnikowej (poziom hormonów produkowanych przez przysadkę i jajniki jest początkowo niski). Po upływie tego czasu cykl z reguły ulega ustabilizowaniu, a miesiączki zaczynają się pojawiać w równych odstępach czasu, a jeśli tak się nie dzieje, dziewczynka powinna zgłosić się na konsultację przyczyną nieregularnego okresu w wieku nastoletnim może być drastyczne odchudzanie się – młode dziewczęta są szczególnie podatne na wpływ środków masowego przekazu, kreujących wyidealizowany obraz kobiecego ciała. Duże wahania masy ciała oraz gwałtowne jej spadki mogą spowodować rozregulowanie miesiączek, a w skrajnych przypadkach nawet całkowite zahamowanie okres w wieku 20 latZdrowe serce, prawidłowe widzenie, sprawny mózg i umysł - kompleks 3 olejów: rybiego, lnianego i ogórecznikaDowiedz się więcej >W wieku 20 lat, po przejściowych zawirowaniach hormonalnych związanych z dojrzewaniem, cykl miesiączkowy powinien być już ustabilizowany i regularny. Jest to czas największej płodności w życiu kobiety, zatem w przypadku diagnostyki różnicowej spóźniającej się miesiączki u tych pacjentek zawsze należy brać pod uwagę możliwość ewentualnej ciąży i powinno się wykluczyć ją bądź potwierdzić przy pomocy testów diagnostycznych (testu ciążowego, USG przezpochwowego lub badania poziomu beta- HCG).*beta-HCG – gonadotropina kosmówkowa, czyli hormon produkowany przez łożysko. Pomiar jej stężenia we krwi kobiety wykonywany jest w celu potwierdzenia i monitorowania wiesz że: pochodzące z języka greckiego określenie menarche oznacza pierwszą miesiączkę w życiu dziewczyny?Inną popularną przyczyną nieregularnych miesiączek u kobiet w młodym wieku jest zespół policystycznych jajników (PCOS). Schorzenie to dotyka aż około 15% kobiet w wieku rozrodczym, a u jego podłoża leżą zaburzenia hormonalne. W zespole tym stwierdza się nasiloną produkcję androgenów jajnikowych, co zaburza równowagę hormonalną i powoduje nieregularność miesiączek. Brak regularnego cyklu miesiączkowego prowadzi do problemów z płodnością i trudności z zajściem w ciążę. Poza zaburzeniami miesiączkowania u pacjentek z tym zespołem obserwujemy nadwagę lub otyłość typu centralnego, trądzik, hirsutyzm (nadmierne owłosienie), łysienie, insulinooporność i cukrzycę, W przypadku PCOS w obrazie USG jajników widoczne są liczne, drobne pęcherzyki w jajnikach, przypominające cysty (torbiele), skąd wywodzi się nazwa zespołu (“policystyczne”, “wielotorbielowate).Nieregularny okres po 40 roku życiaNagłe wydłużenie bądź skrócenie cyklu miesiączkowego u kobiety po 40 roku życia, która dotychczas miesiączkowała regularnie, najczęściej jest jednym z pierwszych objawów zbliżającej się menopauzy. W tym czasie, zwiastującym menopauzę (nazywanym premenopauzą), miesiączki mogą występować nawet co kilka miesięcy, lub wręcz przeciwnie – pojawiać się co kilkanaście dni. Przyczyną owej nieregularności jest stopniowe wygasanie czynności jajników, które u kobiety w okresie przekwitania produkują coraz mniej żeńskich hormonów płciowych (estrogenów i progesteronu). Zaburzenia równowagi hormonalnej znajdują odzwierciedlenie w pojawiających się w różnych odstępach czasu krwawieniach, aż do całkowitego zaprzestania miesiączkowania. Występowanie nieregularnych miesiączek po 40. roku życia, jeśli wcześniej występowały one regularnie, może wskazywać na przedwczesne wygasanie czynności zbliżająca się menopauza jest najczęstszą przyczyną “spóźniania się” okresu u kobiet po 40. roku życia, nie należy jednak zapominać, że przyczyną tego stanu może być również ciąża. Zdolność do zajścia w ciążę jest bardzo zmienna wśród pacjentek w tym wieku i choć to mało prawdopodobne, może się zdarzyć, że za brak miesiączki odpowiada okres a dni płodnePrawidłowy cykl miesiączkowy wraz z owulacją warunkuje funkcje rozrodcze. U kobiet mających nieregularne cykle, różniące się między sobą długością nawet o kilkanaście dni, o wiele trudniej jest ustalić, kiedy konkretnie wypadają dni płodne. Ustalenie tego przedziału czasu jest bardzo istotne dla par starających się o dziecko, gdyż wówczas istnieje największa szansa na skuteczne zapłodnienie. W wyznaczaniu dni płodnych w przypadku kobiet z nieregularnymi miesiączkami wykorzystywane są takie metody jak:metoda kalendarzowa – najczęściej wykorzystywana u pacjentek z nieregularnymi cyklami. W tej metodzie pod uwagę brany jest najdłuższy oraz najkrótszy cykl miesiączkowy z ostatnich 6 miesięcy. Określenie dni płodnych polega na odjęciu 18 dni od czasu trwania najkrótszego cyklu (wyznaczamy w ten sposób początek dni płodnych) i odjęciu 11 dni od czasu trwania najdłuższego cyklu (określamy wówczas koniec dni płodnych). Przykładowo, jeżeli w ciągu ostatniego pół roku najkrótszy cykl wynosił 24 dni, a najdłuższy 33 dni, wówczas dni płodne występują w przybliżeniu od 6 (24-18=6) do 22 (33-11=22) dnia cyklu;obserwacja śluzu szyjkowego – tuż przed owulacją (uwolnieniem komórki jajowej) śluz staje się bardziej przejrzysty i lepki. Zmiana jego właściwości ma na celu ułatwienie plemnikom dotarcia do komórki jajowej. Konsystencja śluzu podczas owulacji bywa porównywana do “białka jaja”, gdyż jest on obfity, przezroczysty i ciągnący się. Po owulacji wygląd śluzu zmienia się- przestaje on być przezroczysty, a staje się biały lub żółtawy;metoda termiczna – opiera się ona na obserwacji, że podczas owulacji temperatura ciała kobiety wzrasta o około 0,5 ℃. Temperatura powinna być mierzona regularnie od pierwszego dnia cyklu przy użyciu specjalnego termometru owulacyjnego. Miejscami odpowiednimi do pomiaru są jama ustna, pochwa i odbytnica (miejsca pokryte błoną śluzową). Pomiary temperatury powinny być przeprowadzane przed wstaniem z łóżka, po przespaniu minimum 3 h. Dla tej metody dni płodne występują od 4 dnia po wzroście temperatury aż do pojawienia się miesiączki. Trzeba pamiętać, że pomiary temperatury wykonywane podczas infekcji lub po intensywnym wysiłku fizycznym są niemiarodajne ze względu na podwyższenie temperatury z przyczyn innych niż zmianę wyglądu śluzu szyjkowego oraz wzrost temperatury podczas owulacji odpowiedzialny jest hormon – Przyczyną nieregularnego okresu w wieku nastoletnim może być drastyczne odchudzanie się – młode dziewczęta są szczególnie podatne na wpływ środków masowego przekazu, kreujących wyidealizowany obraz kobiecego podkreślić, że wszystkie powyższe metody mają swoje ograniczenia i mogą okazać się zawodne u niektórych kobiet z nieregularnymi miesiączkami. Aby były wiarygodne, panie muszą prowadzić bardzo wnikliwe obserwacje własnego ciała oraz prowadzić zorganizowany, ustabilizowany tryb życia, gdyż jakiekolwiek zaburzenia rytmu okołodobowego jak np. praca na zmiany, praca w godzinach nocnych mogą zafałszowywać obraz otrzymywanych pomiarów. Zawsze u takich pacjentek zalecana jest konsultacja ginekologiczna w celu weryfikacji przyczyn nieregularnych krwawień i próby normalizacji cyklu badania należy wykonać przy nieregularnych miesiączkach?W przypadku występowania nieregularnych miesiączek pacjentka powinna zgłosić się do ginekologa, aby wykryć przyczynę tego zaburzenia. Proces diagnostyczny w każdym przypadku rozpoczyna się od szczegółowego wywiadu z pacjentką oraz badania ginekologicznego. W wielu przypadkach już na podstawie wywiadu możliwe jest zidentyfikowanie potencjalnej przyczyny nieregularnego okresu np. przebytej w ostatnim czasie infekcji połączonej z antybiotykoterapią. Jeżeli pomimo przeprowadzonego wywiadu i badania, przyczyna nieregularnego okresu pozostaje nieznana, ginekolog może zlecić wykonanie różnorodnych badań dodatkowych. Do najczęstszych badań wykonywanych przy nieregularnych miesiączkach należą:USG przezpochwowe (transwaginalne) narządu rodnego- pozwala ono na wykluczenie bądź potwierdzenie ciąży a także schorzeń jajników np. PCOS, mogących powodować nieregularne miesiączki; oznaczenie wskaźnika masy ciała pacjentki – BMI (body mass index)- mówi on nam o tym, czy masa ciała pacjentki znajduje się w normie, czy być może ma ona niedowagę, nadwagę lub otyłość;morfologia krwi;badania hormonalne – oznaczenie we krwi poziomu: – TSH (tyreotropiny), – hormonów tarczycy (fT3 i fT4), – prolaktyny, – testosteronu, – progesteronu, – estradiolu, – hormonu luteinizującego (LH), – hormonu folikulotropowego (FSH) oraz stosunku FSH:LH;badanie poziomu glukozy i insuliny we krwi na czczo i po doustnym obciążeniu 75 g glukozy (tzw. krzywa cukrowa);przy podejrzeniu hiperprolaktynemii spowodowanej guzem przysadki- rezonans magnetyczny (MR) przysadki;przy podejrzeniu chorób nowotworowych narządu rodnego- tomografia komputerowa (TK) lub rezonans magnetyczny (MR) miednicy okres – leczenieLeczeniem nieregularnych miesiączek zajmują się ginekolodzy oraz ginekolodzy – endokrynolodzy. Sposób leczenia nieregularnego okresu ściśle uzależniony jest od zidentyfikowanej przyczyny, leżącej u podłoża tego zjawiska. Przykładowo:nieregularne miesiączki wynikające ze stresującego trybu życia, zbyt małej ilości snu lub nieprawidłowej masy ciała, z reguły ulegają normalizacji po wyeliminowaniu tych czynników (nauka technik relaksacyjnych, odpowiednie wysypianie się, utrzymywanie prawidłowej masy ciała);nieregularny okres wynikający ze zmiany klimatu np. podczas podróży, z reguły jest stanem przejściowym, niewymagającym leczenia;jeśli przyczyną spóźniającego się okresu jest potwierdzona badaniami ciąża, stan ten jest fizjologią i nie wymaga leczenia, lecz regularnej kontroli i prowadzenia przez ginekologa;w chorobach tarczycy stosowane jest leczenie farmakologiczne stwierdzonej nieprawidłowości tj. przyjmowanie hormonów tarczycy (tyroksyny) w przypadku jej niedoczynności, a przy nadczynności tarczycy stosowanie tyreostatyków (leków hamujących syntezę hormonów tarczycy)- tiamazolu lub propylotiouracylu;jeśli nieregularny okres spowodowany jest hiperprolaktynemią, leczenie polega na stosowaniu leków działających na receptor dopaminergiczny w mózgu (pobudzających go). Do leków o takim działaniu zaliczamy bromokryptynę, kabergolinę i chinagolid. Ich przyjmowanie skutkuje obniżeniem stężenia prolaktyny we krwi. Leczenie operacyjne (usunięcie guza przysadki produkującego prolaktynę) stosowane jest wyłącznie przy guzach dużych rozmiarów oraz w przypadku, gdy leczenie farmakologiczne nie przynosi oczekiwanych rezultatów;w przypadku zespołu policystycznych jajników leczenie nieregularnych miesiączek polega na stosowaniu antykoncepcji hormonalnej (w celu zmniejszenia poziomu androgenów), klomifenu (w przypadku cykli bezowulacyjnych- lek ten indukuje owulację) oraz na normalizacji masy ciała u otyłych pacjentek;w przypadku chorób nowotworowych narządu rodnego, postępowaniem z wyboru jest leczenie się, nieregularne miesiączki powinny być zawsze dla kobiety sygnałem, że coś niepokojącego dzieje się z jej organizmem. Często przyczyna okazuje się być błaha, jak np. lekka infekcja dróg oddechowych, jednak zdarza się, że krwawienia pojawiające się w różnych odstępach czasu są pierwszym objawem jakiegoś schorzenia, najczęściej endokrynologicznego. Dokładnie przeprowadzony wywiad oraz szereg indywidualnie dobranych dla danej pacjentki badań dodatkowych jest kluczem do postawienia trafnej diagnozy, a w rezultacie do ustabilizowania cyklu miesiączkowego. 22 dnia cyklu miałam usg dopochwowe na którym endometrium 3 cykle trwaja 28 powinien pojawić się 3 dni temu - odkąd biorę tabletki nigdy się nie oststnie 3 tygodnie moje życie nabrało tempa-nie miałam kiedy odpocząć,od 3 dni choruję na możliwe że przez to nie mam jeszcze okresu?Czy możliwe przy takim endometrium jest że mogę być w ciąży? Ostatni stosunek był 3 tygodnie temu, jednego dnia pojawiły się brązowe upławy. KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu USG przezpochwowe Ginekologia Angina Brak okresu Negatywne skutki palenia u kobiet w ciąży Lek. Izabela Ławnicka 82 poziom zaufania Witam! Jeśli regularnie przyjmowała Pani tabletki ryzyko ciąży jest naprawdę znikome. Opóźnienie krwawienia może być natomiast wynikiem infekcji oraz zmiany/nasilenia aktywności codziennej. Proszę zatem cierpliwie poczekać na krwawienie. 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Możliwość ciąży przy przyjmowaniu tabletek antykoncepcyjnych NarayaPlus – odpowiada Lek. Izabela Ławnicka 16 mm endometrium a szansa na ciążę – odpowiada Lek. Tomasz Stawski Regularne współżycie z prezerwatywą a prawdopodobieństwo ciąży – odpowiada Lek. Izabela Ławnicka Ból podbrzusza i piersi a spóźniający się okres – odpowiada Lek. Izabela Ławnicka Opóźnienie okresu a petting w bieliźnie – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki Czy endometrium 7,4 mm przed miesiączką to mało? – odpowiada Dr n. med. Jacek Tulimowski Co oznaczają takie upławy i spóźniający się okres? – odpowiada Redakcja abcZdrowie Spóźniający się okres a jasna kreska w teście ciążowym – odpowiada Mikołaj Cyganok Czy plamienia i brak okresu mogą świadczyć o ciąży? – odpowiada Redakcja abcZdrowie Brązowa wydzielina zamiast okresu a antybiotykoterapia i seks w 6. dniu cyklu – odpowiada Lek. Izabela Ławnicka artykuły Wady i zalety antykoncepcji hormonalnej Antykoncepcja hormonalna jest jedną z najbardziej Test ciążowy online Opóźnienie okresu Spóźniony okres to niekonieczni Czy to ciąża? Sprawdź! Wiele kobiet niegotowych na macierzyństwo przeżywa Witam. Jestem po scratching endometrium. Okres spoznia mi sie już 5 dni czy to normalne? Kiedy po takim zabiegu powinien się pojawić czy normalnie w terminie? KOBIETA, 27 LAT ponad rok temu Badanie ginekologiczne Ginekologia Cykl miesiączkowy

endometrioza a spóźniający się okres